Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

• biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
• abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
• antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Przeczytaj więcej o ochronie lasu

Zadania z zakresu ochrony w Nadleśnictwie Płaska

Ochrona drzewostanów przed szkodnikami pierwotnymi
W stosunku do borecznika, strzygoni, poprocha i barczatki sosnówki należy przeprowadzać coroczne jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny w wyznaczonych partiach kontrolnych. W stosunku do brudnicy mniszki należy stosować ponadto pułapki feromonowe. W przypadku wystąpienia gradacji należy liczyć się z możliwością zastosowania metody chemicznej lub chemiczno-biologicznej.

Celowe jest również stosowanie grodzenia upraw w jak najszerszym zakresie.

Ochrona lasu przed szkodnikami wtórnymi
Lasy nadleśnictwa narażone są na okresowe zwiększone pojawy szkodników wtórnych. Dotyczy to zwłaszcza kornika drukarza. Tylko w latach 1997 – 2002 na omawianym terenie pozyskano łącznie 134744 m3 posuszu iglastego (dane według ZOL w Olsztynie). Aby ograniczyć rozmiar powstających szkód przewiduje się następujące działania:
- utrzymanie właściwego stanu sanitarnego lasu poprzez wyrabianie i wywożenie z lasu złomów, wywrotów, posuszu czynnego i jałowego,
- przeprowadzanie okresowych kontroli występowania szkodników wtórnych w jesieni oraz przy okazji innych czynności w pozostałych porach roku,
- wykładanie drzew pułapkowych i ich korowanie w terminach określonych przez „instrukcję ochrony lasu" oraz stosowanie pułapek feromonowych na kornika drukarza,
- terminowy wywóz surowca drzewnego z lasu oraz w razie jego pozostawienia w okresie letnim opryskiwanie chemiczne,
- korowanie pniaków po ściętych drzewach,
- ochronę naturalnych wrogów owadów szkodliwych, szczególnie ptaków poprzez zawieszanie budek lęgowych, budowę poideł, zakładanie remiz itp.

Ochrona lasu przed chorobami grzybowymi
Powierzchnia na której stwierdzono występowanie szkodliwych grzybów zagrażających gospodarce leśnej jest niewielka. Na szkółkach sadzonki są uszkadzane przez: pasożytniczą zgorzel siewek, osutkę sosnową, mączniaka dębu i opadzinę modrzewiową. W drzewostanach starszych występuje m.in. opieńka miodowa, obwar sosnowy oraz różne gatunki grzybów niszczących drewno (np. czyrenie). Szkody powodowane przez te patogeny polegają głównie na osłabianiu lub czasem zabijaniu pojedynczych drzew, ale w skali całego nadleśnictwa nie mają większego znaczenia. Korzeniowiec wieloletni również nie ma większego znaczenia, ponieważ na omawianym terenie minimalny jest udział siedlisk porolnych. Lokalnie w celu opanowania tego patogena proponuje się stosowanie podczas zabiegów pielęgnacyjnych preparatów biologicznych z grzybami konkurencyjnymi. W stosunku do innych patogenów stosuje się wyszukiwanie porażonych drzew i usuwanie ich w ramach cięć pielęgnacyjnych.

Ochrona lasu przed zwierzyną płową
Szkody od zwierzyny dotykają głównie drzewostanów młodszych klas wieku oraz drzewostanów o strukturze KO. Obniżają one przydatność hodowlaną i zdrowotną młodego pokolenia drzew leśnych, a w skrajnych przypadkach mogą one lokalnie spowodować konieczność powtórnego odnowienia danej powierzchni.
Najistotniejszym zagadnieniem w zakresie przeciwdziałania tym szkodom jest współpraca z kołami łowieckimi w celu utrzymania pogłowia zwierzyny zgodnego z pojemnością łowiska. Celowe jest również stosowanie grodzenia upraw w jak najszerszym zakresie. W miejscach mniej narażonych na szkody można stosować indywidualne środki zabezpieczające sadzonki przed zgryzaniem i spałowaniem.

antropogenicznych – zaśmiecanie, nadmierna penetracja, podpalanie.

Zakłady przemysłowe, trasy komunikacyjne wpływające na zanieczyszczenie środowiska.
- utrzymywać w dobrym stanie istniejących pasów przeciwpożarowych poprzez porządkowanie terenu na pasach ppoż. oraz mineralizowanie bruzd na pasach ppoż.,
- otoczyć pasem przeciwpożarowym biwaki i parkingi leśne,
- utworzyć nowe pasów ppoż. w miarę zmieniających się potrzeb, szczególnie w drzewostanach w wieku do 30 lat,
- zakładać biologiczne pasy przeciwpożarowe – pasy typu D w ramach realizacji planu cięć i planu hodowli na obszarach o podwyższonym potencjalnym zagrożeniu pożarem,
- wywieszać tablice ostrzegawcze informujące o zagrożeniu pożarowym,
- zbudowaniu dojazdu o parametrach drogi pożarowej, umożliwiającej przejazd pojazdem bez zawracania lub zakończonej placem manewrowym;
- zbudowaniu w miarę potrzeb studzienek ssawnych lub innych urządzeń umożliwiających pobór wody, chronionych przed zamuleniem i zamarznięciem;
- zapewnieniu możliwości poboru wody z głębokości nie większej niż 7,5 m licząc od osi pompy;
- zbudowaniu zastawek na rowach, kanałach melioracyjnych, rzeczkach i strumieniach;
- zapewnieniu dostępu do istniejącej sieci hydrantowej.